Column: Een schuine pony, door Hennie Bos

Een van de onderwerpen die in de afgelopen periode veel is gegoogled gaat over knippen, kappers, verven en andere ongemakken waar we bijna allemaal mee te maken hebben.

In gedachten ga ik terug naar 1967. De Broadway musical Hair trok veel bezoekers en ging over de hippie-idealen van flowerpower te weten liefde, vrede en seks. Het zijn universele onderwerpen uit andere tijden, maar altijd actueel. De Nederlandse beatgroep Zen nam het themanummer Hair op, welk nummer in 1969 een grote nummer 1 hit werd dankzij radio Veronica.  Ik heb dan de neiging om te zeggen ‘als u even tijd hebt’ luister eens naar dit prachtige nummer.

Het was in de tijd dat lang haar bij jonge mannen in de mode kwam. Voordat het zover was is er heel wat water door de Rijn gestroomd. Niet alle ouders zaten te wachten op adolescenten met lang haar. Daarbij kwam het idee dat de maatschappelijke carrière met dat lange haar ook wel eens nadelig kon zijn.

Mijn vader ging regelmatig naar de kapper bij Rik Valkenburg op de Zandstraat. Rik Valkenburg heeft voor mij meer betekenis dan dat hij kapper en schrijver was. Het was een legendarische en ook wel ondefinieerbare man, die meer verdiend dan een straatnaam, nou ja ‘steegje’ tussen twee bouwblokken. Dat was namelijk het idee dat het college van B & W voor ogen had. Ik wil het college in overweging geven ‘zoek net zo lang totdat je zijn naam eer aan doet middels een ‘Allee’ ”.

Efin, ook mijn broertjes en ik werden geknipt door Rik (mag ik zeggen) of zijn broer. Het was de tijd dat er een schuine pony in de mode was. Wel handig om te weten dat een ‘schuine pony diagonaal naar één kant valt en flatterend is voor elke gezichtsvorm’. Wel moet een schuine pony worden bijgehouden om er ‘perfect’ uit te blijven zien. Als je leert hoe je je eigen pony kunt stijlen, dan -nu komt het- bespaar je geld op de knipbeurt….’. (Bron WikiHow).

Ik wil helemaal geen schuine pony meer…. Ik wil naar de kapper! Voor het eerst in mijn ‘leven’ ga ik graag naar de kapper. Ik kan een beknopte opsomming geven van alle vrouwen die mijn haar hebben geknipt en waarmee ik in een permanente staat van twist was. Ik denk aan Teunie Lieftink, aan Hannie, Netty, Irma en Flori. Wat hebben we strijd gehad en weer vrede gesloten. Hoe dat kwam? ‘Ze wilden altijd hun zin doordrijven én ze knipten altijd te kort-;).

Sinds ik als Kerel wordt beschouwd dankzij Walter en Danny voel ik mij pas gehoord. De onderwerpen liggen op een volstrekt ander vlak, zoals over mancave, auto’s, politiek, filosofie, vrouwen, over de nothing-box die mannen kennelijk hebben.

Ik kan niet wachten om een afspraak te maken.