Column: Kinderfeest!, door Hennie Bos
De stoomboot is weliswaar in het land, maar ik heb de boot nog niet langs zien komen in een van de grachten van Veenendaal. Het is sowieso behelpen met Sinterklaas en zijn (roetveeg/regenboog) pieten.
Ik moet u bekennen dat ik tot voor enkele jaren geleden ook niet inzag waarom zwarte piet niet meer van deze tijd was. Toen Gerda Havertong er als eerste aandacht voor vroeg, was ik nog niet overtuigd. De idee dat er een relatie zou zijn met ‘discriminatie’ zag ik nog niet. Nooit aan gedacht, niet als kind en niet als volwassene. Vandaar dat ik uit mijn comfortzone moest stappen om de vanzelfsprekendheid van de redenering los te laten. Als er mensen/kinderen zijn die je pijn doet met de karikatuur moet je het niet in stand houden, is mijn -nu- uitgesproken mening. We moeten met elkaar voorkomen dat kinderen zich buitengesloten voelen!
Hoe dan ook het is een kinderfeest en de kinderharten kloppen als vanouds. De liedjes zijn wat aangepast en Amerigo heet anders, hoorde ik, maar dat maakt niets uit. De kinderen zingen de liedjes uit volle borst. Waar is de tijd gebleven dat Sinterklaas bij Diepeveen in de Hoofdstraat als een vorst op een verhoging zat en hij op ons neer keek.
Het doet me herinneren aan onze jeugd. Als er dan rond 5 december werd gebeld, stormde mijn broers en zussen naar de voordeur. Daar aangekomen was er altijd een ‘held’ die de deur open deed. Daar stond dan in het bleke maanlicht -gefilterd door de bomen van de begraafplaats- Jack van Beek, eigenaar van destijds Beco-sigarenfabriek uit het Kostverloren. Jack stond dan met zijn grote postuur in de deuropening en trakteerde op grote Speculaaspoppen en Taitai van de buurtvereniging. Voordat we weer terug in de kamer waren, waren de koppen van de poppen al gebroken. Nog een uur later en niets was er over van het speculaas.
Op een van de verjaardagen van de Sint kregen we met vier broertjes een voetbalspel met magneetjes die aan een stok zaten. Sint had het spel bij de Hema op de markt gekocht. De bedoeling van het spel was dat de stokken onder tafel bleven. Na korte tijd ging het spel in de ban. De stokken kwamen te veel boven tafel, want er werden meer klappen boven dan onder tafel uitgedeeld.
Afgelopen zaterdag hebben we als familie Sinterklaas gevierd. We hebben een grote familie, dus bij de deuropening heb ik een portier gezet. Hij kon tot tien tellen en de afstand tot elkaar handhaven. Ik had geluk dat onze kleinkinderen de leeftijd van 13 nog lang niet gepasseerd zijn. Mijn vrouw wilde de gordijnen sluiten, ‘want je weet maar nooit of ze ons vanaf de weg kunnen zien of horen. Voldoen we wel aan de regels’ stelde ze vragend. Ik verwees naar de portier. ‘Ik hou me niet bezig met een dergelijk dossier, daar zijn anderen voor ‘ citeerde ik -in mijn bewoordingen- onze premier. Het werd een reuze gezellige middag/avond. De afwasbare stiften werden volop gebruikt onder de gezamenlijke douche van de kleinkinderen. Wat hadden ze een pret… We zijn nog bezig de verf van de tegels te krijgen. Maar we hadden wel geluk dat de mondkapjes nog niet verplicht waren voor 1 december. Buiten hoorden we het vervroegde (illegale) vuurwerk al weer knallen.
